بسم الله الرّحمن الرّحیم
مثل آشوبی که یک توفان به دریا می‌دهد،
درد، گاهی شکل زیبایی به دنیا می‌دهد ...
ابرها را می‌برد تا سینه‌ی دریا ولی
حسرت یک قطره باران را به صحرا می‌دهد
عشق با هفتاد خوانش امتحانت می‌کند،
سنگ هم باشی خودش را در دل‌ت جا می‌کند
یک نفر مثل تو عهدش را به آخر می‌برد،
یک نفر در ابتدای ماجرا وا می‌دهد ...
+ رویا باقری
بسم الله الرّحمن الرّحیم
Autumn is creeping into my room,
reminding me of the pains ...
Young birds are flying the nest;
reminding me of goals, of roads ahead ...
Trees are all swaying in the wind
reminding me of empty hands ...
I'm staring at your blue - but rather dismal - sky
thinking of you ...
I'm all ears;
to hear something from you ...
Listen!
"THIS SILENCE IS DEAFENING"
بسم الله الرّحمن الرّحیم
روح که زیر انبوهی از غبار غفلت و ذلت دست و پا می‌زند،
نمود ظاهری‌اش می‌شود همینی که راه گلو را بسته است؛
بغض را می‌گویم ...
اشک،
پاک‌ترین داشته‌ی آدمی‌ست؛
رابط مستقیم روح است در این قالب مادی
زبان روح است؛
وقتی می‌خواهد ناله کند از رنج جدایی ...
+ I'm not a body that has a soul, I'm a SOUL that has a body ...
++ I wonder how we sacrifice our SOUL and its eternal life for the well-being of this mortal body ...
بسم الله الرّحمن الرّحیم
روزها پشت سر هم سپری می‌شوند
و در این میان
تنها تویی که می‌مانی ...
همیشه و هر لحظه
همین‌جا
در قلبم هستی
کنار غصه‌هایم، شادی‌هایم، لغزش‌هایم، توکل‌هایم ...
و من عاشق این روزهایی هستم که به بهانه‌ای
چه قبض
چه بسط؛
دست روحم را می‌گیری و می‌بری‌اش پیش خودت ...
+ هر کسی کو دور ماند از اصل خویش
باز جوید روزگار وصل خویش ...
