190
يكشنبه, ۱۳ مرداد ۱۳۹۸، ۰۲:۴۸ ب.ظ
بسم الله الرّحمن الرّحیم
هر دم امتحان میشویم.
و من، زخمی ِ یک امتحان، خودم را میانهی امتحانی دیگر مییابم...
اینجا که الان ایستاده ام.. یا نه افتاده ام،
انگار که دیگر آخر خط است و راه نجاتی نیست!
فقط نمیدانم که کدام سلول هنوز زنده است و آنقدر جسارت دارد که مقابل این حجم ناامیدی فریاد میزند:
انت اکرم من ان تضیع من ربیته...
+ تا این ندا نمرده ...
۹۸/۰۵/۱۳