170

بسم الله الرّحمن الرّحیم

الهنا

هب لنا قلبا یدنیه منک شوقه

و لسانا یرفع الیک صدقه

الهنا

و الهمنا و لها بذکرک الی ذکرک

الهنا

بک علیک الا الحقتنا بمحل اهل طاعتک

الهنا

هب لنا کمال الانقطاع الیک

و انر ابصار قلوبنا بضیا نظرها الیک

الهنا

و الحقنا بنور عزک الابهج

فنکون لک عارفا و عن سواک منحرفا و منک خائفا مراقبا ...

+ وقتی از فردیت به زوجیت میرسی،

هرچه "ی" بود، "نا" می‌شود ...

و حتی قبل از خودت،

برای او می‌خواهی.

169

بسم الله الرّحمن الرّحیم

الهی

لو اردت هوانی لم تهدنی ...

چقدر دلم را گرم می‌کند این کلمات

وقتی خودم را دور و گم می‌یابم!

168

بسم الله الرّحمن الرّحیم

پدر

با چه سوزی شعباینه را بر زبان جاری ساخته اید

که چنین قدرتی در آن نهفته است؟

قدرتی که دل ِ مرده‌ی من را

از زیر این همه گرد و غبار غفلت 

بیرون می‌کشد و زنده می‌کند و آتش می‌زند؟