بسم الله الرّحمن الرّحیم
گفتی: «و عباد الرحمن ... الذین یبیتون لربهم سجدا و قیاما»
بعد نشاندی ام تا ادامه اش را بخوانم، گفتی: «و آنان که هرگاه به آیات پروردگارشان تذکر داده شوند، کر و کور در آن ننگرند»
و در ذهنم این سوال نشاندی که: «کر و کور مصداق چه رفتارهایی هست؟؟»
بعدتر که قرآن قبل از اذان ظهر از رادیو پخش میشد، باز گفتی:
«میگوید: ای پروردگار من! چرا مرا نابینا محشور کردی در حالیکه من بینا بودم؟ ...
میفرماید: آنگونه که آیات ما برای تو آمد، و تو آنها را فراموش کردی، امروز هم تو فراموش خواهی شد...»
و ادامه دادی:
«... و من ءانائ الیل فسبح ...»
و ارتباط همه ی اینها را آن زمان فهمیدم که همان شب، دوباره از رادیو صدایت در گوشم پیچید:
«...والذین یبیتون لربهم سجدا و قیاما»
+ نقطه چقدر ناقابل است برای این همه صبوری و شکیبایی ات به پای غفلت هایش ...
++ من به خوبی، این تربیت کردن و هدایت های آن به آنت را میفهمم ... شکـــــــــر پروردگارم ... شکـــــــــــــــــــر برای این همه کرم ...
+++ فلم ار مولی کریما ... اصبر علی عبد لئیم منک علیّ ... یا رب ...
