119
بسم الله الرّحمن الرّحیم
نخــــــــــیر!
تنها نگران بودن و ترسیدن از اینکه
نکند روزی برسد که من هم مثل خیلی‌های تاریخ
امام‌م را تنها بگذارم و دنبال حب‌هایم راه بیافتم،
کافــــــــــــی نـــــــــــــــــــیست ...
باید شروع کرد،
باید قدمی برداشت،
برای اصلاح ...
اولین قدم؛
شناخت شهوت‌هاست ...
هرآنچه که نفس‌م دوست دارد،
و لذت می‌برد
از بزرگ و کوچک،
باید شناسایی شوند.
باید لیست‌شان کنم،
کم که نیستند ماشاالله!
مثل خواب بین الطلوعین
یا خواب قبل از نماز صبح
یا هر میوه یا غذا یا خوراکی که دلم را آب می‌اندازد!
یا لباسی که رنگش و مدلش و عدم سادگی‌اش غفلت می‌آورد
...
یا فیلمی که فقط برای خندیدن تماشا می‌کنم
یا قدم زدن در باران، اگر یادی از خدا در میان نباشد
یا نمره‌ی بیستی که حتی لحظه‌ای بخواهد برای داشتنش شاد شوم،
(اشتباه نشه ها، یه وقت هم هست که شادی چون وظیفه‌اتو درست انجام دادی)
یا اگر از تزئین کردن کیک و غذا، صرف تزئین کردن لذت ببرم
یا ...
قدم دوم، حذف آن‌هاست
یکی یکی ...
یا من بیده ناصیتی
